Jakiś czas temu do mojej hodowli trafił nieoznaczony gatunek Damon sp. Niemiecki hodowca, od którego posiadam osobniki tego gatunku, opisuje je z lokalizacją "Togo".
Na podstawie tych szczątkowych informacji, obserwacji tego gatunku w terrarium, postarałem się stworzyć najbardziej szczegółowy opis hodowli i zachowań tego przedstawiciela rodzaju Damon.
Dla ciekawskich, którzy przekopią się przez internet i będą chcieli oznaczyć go jako Damon medius, zaznaczę na wstępie iż nie jest to ten gatunek. Mimo zgodnej lokalizacji oba te gatunki posiadają zbyt wiele różniących je cech.
Wygląd:
Osobniki dorosłe:
Są to średniej wielkości amblypygi. Zarówno samce, jak i samice nie przekraczają 2,5cm długości ciała. Budowa ciała typowa dla rodzaju Damon. Ciało spłaszczone grzbieto- brzusznie, piedipalpy pełniące rolę odnóży chwytnych smukłe, z licznymi chitynowymi wyrostkami. Jedną z cech charakterystycznych tego gatunku są wyrostki na udzie pedipalpów. Drugi kolec jest obecny podobnie jak u gatunku Damon diadema, jest on jednak znacznie mniejszy od pierwszego i osiąga mniej niż połowę wysokości pierwszego z wyrostków. Pedipalpy stanowią też istotną cechę w rozróżnianiu płci tych pajęczaków. Pedipalpy samicy są mniejsze, nieco masywniejsze niż nogogłaszczki samca, sięgają do połowy uda II pary odnóży krocznych. Pedipalpy samca są znacznie większe, wyrastają poza udo II pary odnóży krocznych o 1/3 długości. Pierwsza para odnóży krocznych przekształcona jest w nitkowate odnóża czuciowe. Podstawową barwą ciała dorosłych osobników jest kolor szary. Odwłok w lekkiej brązowej tonacji, z beżowymi smugami na środku segmentacji. Uda odnóży krocznych prążkowane, na przemian występują szare i bezowe pasy. Karapaks z jasnym ornamentem na górze traczki. |
| Damon sp. Togo - adult female |
Młode:
Młode osobniki zaraz po opuszczeniu jaj są bardzo jasno ubarwione. Karapaks, pedipalpy i odnóża są jasno różowe, natomiast odwłok jasno zielony. Młode zbliżające się do wylinki na L2 stają się ciemniejsze. Po linieniu drastycznie zmieniają kolor. Od tej pory podstawową barwą ciała jest szaro-brązowy kolor, z licznymi ciemnymi plamami. Pedipalpy są intensywnie pomarańczowe i kolor ten zachowują do L3. Rozwój od momentu zejścia z matki do dorosłości zajmuje im około 14-18 miesięcy. |
| Damon sp. Togo - juveniles |
Hodowla:
Damony należą do towarzyskich stworzeń, które bardzo dobrze rosną w hodowlach grupowych. Jednak omawiany w tym opisie gatunek stanowi wyjątek. Pomimo niewielkich rozmiarów osobniki tego gatunku są wyjątkowo agresywne względem siebie. Kanibalizm przejawiają już młode L2, których nie rozdzielimy po zejściu z matki do osobnych pojemników. O ile przy odpowiednio dużej ilości pokarmu i kryjówek młode mogą przebywać ze sobą do około czwartej wylinki, o tyle większe osobniki stają się wobec siebie bardzo agresywne. Zarówno samce, jak i samice atakują współmieszkańców i bez skrupułów pożerają. Zwykle to samce bronią swojego terytorium przed innymi samcami, odganiając je. Samice natomiast są bierne i spokojne. Damon sp. Togo łamie ten schemat. W mojej hodowli samice subadult były jeszcze bardziej drapieżne i agresywniejsze niż samce. Przez niewiedzę o agresji, jaką przejawia ten gatunek względem siebie, z początkowych 5 sztuk w hodowli, do dorosłości przetrwały dwie. Na całe szczęście para.Terrarium:
Terrarium dla pojedynczego dorosłego osobnika powinno mieć wymiary 20x20x30 (dł. x szer. x wys.), młode osobniki hodujemy w odpowiednio mniejszych pojemnikach, na sam początek nadają się popularne moczboxy. Wraz ze wzrostem pajęczaków zwiększamy wymiary zbiornika.Damony to pajęczaki poruszające się po pionowych i ukośnych chropowatych powierzchniach, dlatego w terrarium należy umieścić konar, korzeń, tubę korkową, która umożliwi wspinaczkę i zapewni miejsce do linienia dla amblypyg. Ja każde terrarium wyposażam dodatkowo w ściankę z korka, która znacznie zwiększa powierzchnię życiową Damonów.
Amblypygi (bez wyjątków) to stworzenia delikatne, poruszające się z nie lada gracją, nie niszczą wystroju, nie podkopują roślin. W związku z tym terrarium możemy obsadzić cieniolubnymi gatunkami, lubiącymi wyższą wilgotność. Rewelacyjnie nadaje się do tego skrzydłokwiat (Spathiphyllum cochlearispathum). Jako substrat na dno z powodzeniem możemy zastosować włókno kokosowe lub torf. Wilgotność należy utrzymać na poziomie 75-80%. Na spadki wilgotności szczególnie wrażliwe są młode osobniki, dorosłe są bardziej odporne, jednak wilgotność nie powinna spadać poniżej 50% dłużej niż prze okres jednego dnia.
Temperatura optymalna do hodowli to 22-24°C, z nieznacznym spadkiem nocą.
 |
| Przykładowy zbiornik dla dorosłych osobników |
Żywienie:
W mojej hodowli podstawą żywieniową są świerszcze odpowiednio dobrane rozmiarem do wielkości amblypygi. Gatunek nie ma większego znaczenia, aczkolwiek najbezpieczniejsze według mnie są świerszcze bananowe (Gryllodes sigillatus). Są one wystarczająco delikatne i ruchliwe dla Damonów. Większym gatunkom jak świerszcze kubańskie (Gryllus assimilis) czy domowe (Acheta domesticus) warto uszkodzić żuwaczki przed wpuszczeniem do terrarium, gdyż niejednokrotnie zdarzyło się u mnie, że świerszcze odgryzały odnóża czuciowe Damonów. Jako karmówka sprawdzają się również karaczany tureckie (Blatta lateralis). Ważne jest, by owady, które podajemy jako pokarm nie zagrzebywały się w podłożu i aktywnie poruszały się po pionowych chropowatych powierzchniach. Od czasu do czasu Damony nie pogardzą też padliną, ale mając wybór zawsze wybiorą polowanie na świerszcza, niż martwego mącznika na dnie terrarium.Młode zaraz po zejściu z samicy samodzielnie polują. Są na tyle duże (około 4-5mm długości ciała) że swobodnie radzą sobie z wylęgiem świerszcza. Jeśli ktoś posiada muszko owocowe (Drosophila melanogaster/ Drosophila hydei) również może podać je maluchom. Wraz z kolejnymi wylinkami rozmiar karmówki należy zwiększać. Nie ma obaw o to że pokarm może okazać się za duży dla amblypyg. Poradzą sobie one z dużo większym od siebie posiłkiem.
Rozmnażanie:
Samica gotowa jest do dopuszczenia około miesiąc po osiągnięciu dojrzałości.Przed wpuszczeniem samca do terrarium samicy, oba osobniki należy solidnie nakarmić, by podobnie jak u ptaszników jedno nie stało się posiłkiem drugiego. Samca najlepiej pozostawić u samicy na noc, bo zaloty i towarzyszące temu tańce godowe trwają całkiem sporo czasu. O zachowaniach godowych amblypyg postaram się napisać osobny artykuł, toteż nadmienię tutaj jedynie, że nie różnią się one u tego gatunku niczym szczególnym w porównaniu do reszty przedstawicieli rodzaju Damon. Samiec bada otoczenie odnóżami czuciowymi, energicznie porusza pedipalpami, dudni nimi w ścianki terrarium i podłoże wabiąc samicę. Po podjęciu przez samicę spermatoforu, który samiec zostawia na płaskich powierzchniach, zaloty kończą się a każdy z partnerów szuka bezpiecznego schronienia.
Po upływie około 2 tygodni samica składa jaja, przylepiając je do spodniej strony odwłoka kleistą substancją, która po zastygnięciu tworzy twardą otoczkę, chroniącą jaja przed wyschnięciem i uszkodzeniem. W trakcie gdy samica nosi jaja nie należy jej niepokoić, gdyż nadmierny stres i manipulacje w terrarium mogą spowodować porzucenie pakietu. Po 4 miesiącach od zapłodnienia z jaj klują się młode amblypygi. W pierwszym miocie samicy młodych było 28szt. To całkiem przyzwoity wynik jak na amblypygę takich niewielkich rozmiarów. Młode po wykluciu wdrapują się na plecy matki i pozostają uczepione niej przez okres +/- 14 dni. Po upływie tego czasu linieją i stają się w pełni samodzielne. Przez pewien czas mogą przebywać z samicą, ta nie wykazuje bowiem zainteresowania młodymi, nie atakuje ich ani nie broni.
 |
| Damon sp. Togo - female with juveniles (hatch) |
 |
| Damon sp. Togo - female with juveniles |
I oto dobrnęliśmy do końca.
Mam nadzieję, że ująłem wszystko co istotne w tym krótkim opisie.
Jako że blog daje możliwość wielokrotnej edycji, jeśli zauważę interesujące zachowania w kolejnym pokoleniu zaktualizuję opis o nowe informacje.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz